Hoe de emotionele ontwikkeling bijdraagt aan een goede motivatie op school
Jullie kennen het vast wel, de eenkennigheidsfase en het loslaten. Twee enorme ontwikkelingswaarden die een grote impact hebben op het leven van een kind en jullie als ouders. Niet alleen hebben deze twee waarden invloed op wat er gebeurd in huis, maar ook op de emotionele en sociale ontwikkeling en de motivatie om te leren op school.
De belangrijkste bijdrage aan de emotionele ontwikkeling is een balans tussen beschermen en loslaten.
Fases van ontwikkeling:
Baby (0-18 maanden)
Een baby is volledig afhankelijk van zijn verzorgers in dit eerste stadium. Zonder verzorger, geen voeding, verschoning of liefde en dus een lage kans van overleven. In deze fase voelt de baby alsof hij één is met zijn hoofdverzorger.
Peuter (18 maanden -4 jaar)
Een peuter leert dat hij losstaat van zijn moeder en dat hij zijn eigen ‘ik’ is. Dit is het begin van het ontwikkelen van een eigen identiteit en hangt ook nauw samen met de “Ik ben twee en ik zeg nee” periode. In deze periode zullen de meeste kinderen ook in de eenkennigheidsfase komen. Dit heeft verschillende redenen, één hiervan is dat ze beseffen dat iets ook weg kan gaan, maar dit wordt beter zodra het kind leert dat als iets weg is, het niet gelijk ook verdwenen is.
Kleuter (4-6 jaar)
Het ontdekken van je eigen ik is nog steeds ontzettend belangrijk. In deze leeftijd worden ook leeftijdsgenootjes en andere opvoeders steeds belangrijker. Dit kun je merken aan het feit dat ze zich soms af kunnen zetten tegen papa en mama, omdat de normen en waarden ergens anders (bv op school) anders zijn dan thuis. In deze periode is het nog erg moeilijk om te gaan met emoties, het is daarom belangrijk dat je als ouder zijnde helpt bij het reguleren van de emoties. Ook speelt de fantasie van een kind een hele grote rol in deze tijd. Het kind gebruikt zijn fantasie om in te vullen wat ze nog niet begrijpen van de wereld. Dit kan op ons als ouders soms heel raar overkomen en het is dan ook belangrijk om verder te kijken dan het gedrag.
Schoolkind (7-12 jaar)
In deze periode zijn vriendschappen erg belangrijk, kinderen kunnen vaak wisselen van vriendje/vriendinnetje, maar dit hoort bij de ontwikkeling. Ook tijdens deze periode is de ontwikkeling van de eigen identiteit weer heel belangrijk, maar uit zich dit in het vinden van een plaats in de groep. In deze periode is het zelfvertrouwen in ontwikkeling, pesten of gepest worden is een groot onderdeel van deze periode. Een goede emotionele ontwikkeling bevordert de ontwikkeling van het kind op school.
Niet alleen op sociaal gebied, maar ook op het gebied van leren en presteren. Een kind kan namelijk niet leren als hij moet, gestrest of angstig is. De hersenen doen dit expres, zodat je lichaam klaar is om te sprinten als het gevaar zo groot is geworden dat vluchten of vechten de enige optie nog is. Dit komt uit de oertijd, maar in plaats van sabeltandtijgers hebben we nu stress en angst in de plaats gekregen. Dit doet van alles met je lichaam waardoor je in de vecht, vlucht of bevries stand komt en dus geen ruimte hebt om (nieuwe) dingen te leren.
Hoe kun je als ouder bijdragen aan de emotionele ontwikkeling van jouw kind?
Allereerst is het belangrijk om een veilige basis te bieden. Daarna heeft het kind behoefte aan uitdaging en variatie. Het kind voelt zich veilig genoeg om op onderzoek uit te gaan. Als ouder is dit het moment waar je een goede mix tussen beschermen en loslaten biedt. Teveel beschermen of teveel loslaten kan ervoor zorgen dat het kind niet op onderzoek uit gaat. Het niet op onderzoek uit gaan is dan ook vaak een teken dat het kind behoefte heeft aan een andere aanpak. (Dit is per kind verschillend en ligt aan het karakter.)Na voldoende uitdaging en variatie komt erkenning. Erkenning kun je samenvoegen met gehoord en gezien worden. Ga maar eens na bij jezelf hoe belangrijk het is dat er iemand is die je ziet, naar je luistert en er voor je is als je hem nodig hebt. Na erkenning volg verbinding en liefde. Pas nadat het kind een veilige basis heeft met voldoende uitdaging en zich gehoord en gezien en erkend voelt, kan het kind een verbinding aan gaan met een ander. Ieder mens is zijn hele leven op zoek naar verbinding en liefde, maar voelt zich hierin pas volledig als is voldaan aan de eerste stappen. Na liefde en verbondenheid is er de behoefte om te groeien. Onder groei valt ook ontwikkeling-beter willen worden- sneller willen worden-werken aan jezelf en je eigen ontwikkeling.
Nu ben ik terug in de cirkel van de motivatie, zo kun je goed zien wat een kind nodig heeft om gemotiveerd te kunnen zijn, nieuwe dingen te kunnen leren en ervaringen op te doen die belangrijk zijn voor de toekomst. Het begint bij veiligheid, zonder veiligheid, uitdaging, erkenning en liefde kan het kind zich niet ontwikkelen en voelt het zich niet gemotiveerd om (nieuwe) dingen te leren. Ohjee, wat een lijst met dingen waar we als ouders aan moeten werken en we MOETEN al zoveel!!!No worries, dit proces gaat bij 6 op de 10 ouders helemaal vanzelf, volg je intuïtie en dan komt het wel goed. Bij de andere 4 op de 10 ouders gaat opvoeden helaas niet zo vanzelf. Zelf ben ik één van deze 4 op de 10 ouders. Deze ouders hebben vanuit hun eigen opvoeding niet meegekregen hoe ze hun eigen kinderen mee kunnen geven wat belangrijk is om gezond te kunnen ontwikkelen. Voor deze ouders kan elke dag weer een worsteling zijn, of kan het veel moeite kosten om de kinderen op te voeden op de manier die je ze als ouder het liefste toewenst. Hoe kun je iemand iets leren als je het zelf nooit geleerd hebt en dus helemaal niet weet hoe anderen het doen, of hoe je het beste kunt handelen?